Joanna Żółkowska
Absolwentka Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie (1972).
Debiutowała w roku 1973 rolą Zosi w słynnych mickiewiczowskich "Dziadach" w reżyserii Konrada Swinarskiego w Starym Teatrze im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie. Zaraz potem zagrała tamże w "Procesie" Franza Kafki w reżyserii Jerzego Jarockiego, zrobiła zastępstwo w "Biesach" Fiodora Dostojewskiego w reżyserii Andrzeja Wajdy i ponownie u Swinarskiego w równie głośnym "Wyzwoleniu" Stanisława Wyspiańskiego. Od 1974 roku jest aktorką Teatru Powszechnego w Warszawie, na którego scenie stworzyła szereg wybitnych kreacji w spektaklach Aleksandra Bardiniego ("Barbarzyńcy" Maksima Gorkiego, 1976), Zygmunta Hübnera ("Lot nad kukułczym gniazdem" Dale’a Wassermana, 1977; "Zemsta" Aleksandra hr . Fredry, 1978; "Spiskowcy" Josepha Conrada Korzeniowskiego, 1980; "Upadek" Nordahla Griega, 1982; "Wrogowie" Maksyma Gorkiego, 1984) i Wajdy ("Sprawa Dantona" Stanisławy Przybyszewskiej, 1975; "Panna Julia" Augusta Strindberga, 1988; "Romeo i Julia" Williama Shakespeare’a, 1990) oraz w "Ławeczce" Aleksandra Gelmana w reżyserii Macieja Wojtyszki (1986), w "Tutam" Bogusława Schaeffera w reżyserii Marka Sikory (1992), "Ożenku" Nikołaja Gogola w reżyserii Andrzeja Domalika (1995), "Weselu" Wyspiańskiego w reżyserii Krzysztofa Nazara (1995) i "Trzech wysokich kobietach" Edwarda Albee w reżyserii Magdaleny Łazarkiewicz (1996).
Jej chwilowa praca w zespole Teatru Narodowego w Warszawie (1997-1999) zaowocowała rolą Mani w gombrowiczowskim Ślubie w reżyserii Jerzego Grzegorzewskiego. Występowała gościnnie w stołecznym Teatrze Scena Prezentacje, przygotowała również kilka monodramów, m.in. "Dziennik panny służącej" Octave’a Mirbeau i "Przegryźć dżdżownicę" Katarzyny Grocholi. Stworzyła wiele kreacji w spektaklach Teatru Telewizji, gdzie zagrała m.in. Aleksandrę w "Jegorze Bułyczowie" Gorkiego (1975) i Mary Warren w "Czarownicach z Salem" Arthura Millera (1979) w reżyserii Hübnera, Sonię w "Wujaszku Wani" Antona Czechowa w reżyserii Bardiniego (1980) i królową Elżbietę w "Marii Stuart" Friedricha Schillera w reżyserii Roberta Glińskiego (1995). Ma na swoim koncie także wiele ról filmowych, m.in. w "Szklanej kuli" Stanisława Różewicza (1972), "Strachu" Antoniego Krauzego (1975), "Matce swojej matki" Glińskiego (1996), "Na koniec świata" Łazarkiewicz (1999); przy dwóch ostatnich obrazach pracowała również jako współautorka scenariusza. Wyróżniona Nagrodą im. Leona Schillera (1979), Nagrodą im. Tadeusza Boya-Żeleńskiego (2002, za rolę Grety w "Prezydentkach" Wernera Schwaba w reżyserii Grzegorza Wiśniewskiego) oraz nagrodami aktorskimi na festiwalach teatralnych w Kaliszu, Opolu i Olsztynie.
